De hoogspecialistische zorg van het Psychotraumacentrum Zuid-Nederland (Reinier van Arkel) kenmerkt zich door het in samenwerking met ketenpartners bieden, ontwikkelen en onderzoeken van zorg voor cliënten met complexe problematiek door oog te hebben voor de context van de cliënt. Met twee benen in een wereld getekend door COVID-19 innoveren we nu de zorg voor zorgverleners, patiënten en nabestaanden.
Het is december 2019 als we op televisie naar beelden kijken van de Chinese bevolking die zich met mondkapjes op door stoffige straten voortbeweegt. Terwijl de lichtjes van de kerstboom in het televisiescherm weerkaatsen, is het alsof je een wereld inkijkt die nooit de jouwe zal zijn. Eind februari wordt patiënt nul in Nederland vastgesteld en de wereld die zo ver weg leek, dringt onmiddellijk onze behandelkamers binnen.
Het Psychotraumacentrum Zuid-Nederland is gespecialiseerd in het werken met cliënten die bijvoorbeeld op uitzending, op de vlucht voor oorlog of in hun beroep traumatische ervaringen meemaken en een voor ons vreemde wereld de behandelkamer inbrengen. Het is een deel van onze passie om die werelden te begrijpen. Maar deze keer met dit verschil dat die wereld ook het dagelijks leven van de therapeut binnendringt. Plotseling wordt hoogspecialistische zorg gegeven door middel van beeldbellen vanuit de huiskamer van de therapeut aan een cliënt die het gevoel heeft door de isolatiemaatregelen terug te zijn in de oorlog. Het doet een beroep op dat wat ons kenmerkt: oog hebben voor de context waarin de cliënt zich tijdens de traumatisering bevond en voor de context waarin de cliënt zich nu bevindt. En zo gaat de cliënt met de therapeut op het beeldscherm van de telefoon naar buiten om samen te ervaren dat cliënt zich in ‘veilig’ Nederland bevindt.
Het Psychotraumacentrum schakelt over naar online traumatherapie of dit nu EMDR, IE, BEPP of NET is. Na een kortdurende stop worden ook groepstherapieën en systeemtherapieën opgestart. Een groep veteranen raakt gedurende hun online therapie met elkaar in gesprek over PTSS. Een deelnemer zegt: “Ik zag er tegen op, ik dacht hoe gaan we een groep worden? Maar het is boven verwachting gelukt, ik voelde me echt ergens bij horen.” Zelfs de meergezinsbehandeling (MFT) waar meerdere gezinnen samen therapie volgen, maakt op creatieve wijze in afgeslankte vorm een doorstart (zie foto). Tegelijkertijd doet deze periode een beroep op ons als instituut een behandelaanbod te ontwikkelen, zodat we niet alleen tegemoet kunnen komen aan de behoefte van onze huidige cliënten, maar ook aan die van de cliënten die we op afzienbare termijn verwachten. Een trauma-advieslijn, quick respons-team en ondersteuning voor de zorgmedewerkers op de isolatieafdelingen worden opgezet om direct ondersteuning te bieden aan onze ketenpartners. Folders om nabestaanden te ondersteunen, zowel volwassenen als kinderen, worden ontwikkeld. Als TOPGGZ-afdeling voelen we echter bij uitstek de verantwoordelijkheid om de hiaten in de toekomstige zorg te signaleren en daarop te innoveren. Om die reden zitten we midden in het proces van ontwikkelen van een blended behandelaanbod voor zorgverleners die ten gevolge van het leveren van corona zorg, klachten ontwikkelen en verminderd functioneren. Onderdelen van deze module zijn traumaverwerking, rouwverwerking, en betekenisverlening (waaronder morele verwonding). We zijn in gesprek met de regionale ziekenhuizen om ketenzorg voor patiënten die op de intensive care hebben gelegen en hierdoor getraumatiseerd zijn geraakt, te ontwikkelen. Voor deze patiënten ontwikkelt het Psychotraumacentrum een hoogspecialistisch zorgaanbod. En we zijn in gesprek met de Universiteit van Utrecht en Universiteit van Groningen over een rouwbehandeling voor nabestaanden van corona-slachtoffers.
De corona periode is een intensieve periode voor ons als centrum en voor ons als therapeuten, maar we doen juist dat waar we als Psychotraumacentrum Zuid-Nederland en als TOPGGZ-afdeling voor staan: het in samenwerking met ketenpartners bieden, ontwikkelen en onderzoeken van zorg voor cliënten met complexe problematiek door oog te hebben voor de context waarin de cliënt zich tijdens de traumatisering bevond en voor de context waarin de cliënt zich nu bevindt. Jouw wereld is mijn wereld.